สถาบันจัดอันดับความน่าเชื่อถือระหว่างประเทศคืออะไร

สถาบันจัดอันดับความน่าเชื่อถือมีบทบาทสำคัญมากในตลาดการเงินระหว่างประเทศ โดยการประเมินสินทรัพย์ของบริษัทและบุคคลอย่างสม่ำเสมอ เป็นกลาง และเป็นธรรม เพื่อลดความเสี่ยงทางการเงิน หน่วยงานจัดอันดับความน่าเชื่อถือระหว่างประเทศ (International Credit Rating Agency) เป็นหน่วยงานตัวกลางที่ควบคุมโดยรัฐ ดำเนินการอย่างอิสระ โดยทั่วไปจะให้การประเมินมูลค่าสินทรัพย์ทั้งหมดทั่วโลกอย่างอิสระ และตีความข้อมูลเหล่านี้ตามสถานะและผลประโยชน์ของพวกเขา

อันดับเครดิต

กล่าวโดยสรุป สถาบันจัดอันดับความน่าเชื่อถือเป็นสถาบันจัดอันดับระดับมืออาชีพที่เป็นอิสระและเป็นกลางซึ่งได้รับมอบหมายจากเรื่องการจัดอันดับ จากนั้นใช้วิธีการทางวิทยาศาสตร์ในการสำรวจ ทบทวน เปรียบเทียบ วัดและประเมินผลการจัดอันดับโดยสังเขปตามเกณฑ์และข้อบังคับชุดหนึ่ง สุดท้ายหน่วยงานจัดอันดับเหล่านี้จะใช้สัญลักษณ์ที่เรียบง่ายและใช้งานง่าย (เช่น AAA, AA, BBB, CC ฯลฯ ) เพื่อแสดงผลการประเมินและเผยแพร่ต่อสาธารณชนเป็นพฤติกรรมการประเมิน

สถาบันจัดอันดับความน่าเชื่อถือจะช่วยเจ้าหนี้ในการกำหนดความเสี่ยงในการผิดนัดชําระหนี้ของบริษัทหรือรัฐบาลเป็นหลัก ตัวอย่างเช่น หากบริษัทจําเป็นต้องออกหุ้นกู้เพื่อระดมทุน หลายบริษัทจะซื้อบริการจัดอันดับจากหน่วยงานจัดอันดับเพื่อให้เจ้าหนี้อ้างอิง ยิ่งมีเรตติ้งสูงทำให้เจ้าหนี้สามารถชำระหนี้ได้มากขึ้น เมื่อเรตติ้งลดลงก็ถือเป็นการเพิ่มความเสี่ยงให้กับเจ้าหนี้ บริษัทต้องปรับขึ้นอัตราดอกเบี้ยตามไปด้วย เพื่อให้ผลตอบแทนสูงขึ้นเพื่อดึงดูดให้ผู้อื่นเข้ามาซื้อหุ้นกู้ ยังหมายถึงต้นทุนการออกหนี้ หรือการจัดหาเงินทุนที่เพิ่มขึ้น

สถาบันจัดอันดับความน่าเชื่อถือระหว่างประเทศ (International Credit Rating Agency) เป็นสถาบันจัดอันดับความน่าเชื่อถือระหว่างประเทศที่ไม่ได้แสดงถึงผลประโยชน์ของประเทศใด เป็นสถาบันจัดอันดับระหว่างประเทศที่เหนือรัฐและอธิปไตยที่สามารถบรรลุความยุติธรรมและอํานาจที่จําเป็นในการรักษาเสถียรภาพของความสัมพันธ์ด้านสินเชื่อระหว่างประเทศ ปัจจุบันมีหน่วยงานจัดอันดับความน่าเชื่อถือระหว่างประเทศที่ได้รับการยอมรับสามแห่ง: S&P พี.ฟิทช์ และ มูดี้ส์

3 สถาบันจัดอันดับความน่าเชื่อถือระหว่างประเทศ

มาตรฐาน & แอมป์; Pool Global Rating: ประวัติย้อนหลังไปถึงปี 1860 เมื่อตั้งเป็นธุรกิจอิสระด้านข้อมูลทางการเงิน มันเริ่มให้บริการจัดอันดับความน่าเชื่อถือในปี 1941 และปัจจุบันได้กลายเป็นหนึ่งในสถาบันจัดอันดับความน่าเชื่อถือที่ใหญ่ที่สุดในโลก

มูดี้ส์ อินเวสเตอร์ เซอร์วิส (Moody's Investor Service): ประวัติย้อนหลังไปถึงปี 1909 เมื่อจอห์นมูดี้ส์ก่อตั้งบริษัท เดิมบริษัทนี้ใช้เพื่อเผยแพร่รายงานความเสี่ยงของบริษัทรถไฟ ต่อมาได้เริ่มให้อันดับความน่าเชื่อถือแก่พันธบัตรรถไฟและกลายเป็นสถาบันจัดอันดับความน่าเชื่อถือชั้นนํา

ฟิทช์ เรทติ้งส์ (Fitch Ratings): ฟิทช์ เรทติ้งส์ (Fitch Ratings) ก่อตั้งขึ้นเมื่อปี 1913 ในฐานะธนาคารเพื่อการลงทุน ฟิทช์เริ่มให้บริการจัดอันดับความน่าเชื่อถือในปี 1924 และกลายเป็นหน่วยงานจัดอันดับความน่าเชื่อถืออิสระ

สถาบันเหล่านี้เดิมมุ่งเน้นไปที่การจัดอันดับความน่าเชื่อถือของ บริษัท รถไฟและอุตสาหกรรม แต่เมื่อตลาดการเงินขยายตัวและหลากหลายขึ้นเรื่อย ๆ พวกเขาเริ่มให้บริการจัดอันดับความน่าเชื่อถือที่กว้างขึ้นรวมถึงหนี้ของรัฐบาลตราสารทางการเงินและพันธบัตรองค์กรประเภทต่าง ๆ

ในศตวรรษที่ 20 และ 21 สถาบันเหล่านี้มีอิทธิพลทั่วโลกเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง และการจัดอันดับของสถาบันเหล่านี้มีบทบาทสําคัญต่อเสถียรภาพของนักลงทุน ผู้ออกตราสารหนี้และตลาดการเงิน อย่างไรก็ตาม พวกเขามักถูกวิพากษ์วิจารณ์ว่า "เอาเงินจากผู้คนมาทํางานให้พวกเขา" ซึ่งหมายถึงความขัดแย้งทางผลประโยชน์โดยตรงของสถาบันเหล่านี้ในการเรียกเก็บค่าธรรมเนียมจํานวนมากจากผู้ออกพันธบัตรก่อนที่จะจัดอันดับพันธบัตร

นักวิจารณ์บางคนยังเชื่อว่าหน่วยงานจัดอันดับไม่มีความสามารถในการคาดการณ์ที่แม่นยํา ตัวอย่างเช่น ในช่วงสึนามิทางการเงินในปี 2008 หน่วยงานจัดอันดับให้คะแนนผลิตภัณฑ์ที่มีโครงสร้างมากมายที่เรียกว่า [สินทรัพย์ที่เป็นพิษ] เป็นเกรด AAA จนกระทั่งตลาดอสังหาริมทรัพย์ทั้งหมดล่มสลายและเลห์แมนบราเธอร์สยื่นฟ้องล้มละลาย หน่วยงานจัดอันดับจึงลดระดับผลิตภัณฑ์เหล่านี้ลงอย่างมาก ในทางกลับกัน ในวิกฤตหนี้ยุโรป หน่วยงานจัดอันดับถูกวิพากษ์วิจารณ์ว่าตอบสนองเร็วเกินไปและลดอันดับของ "ประเทศในยุโรป" ซึ่งทําให้การขายพันธบัตรรุนแรงขึ้นและทําให้วิกฤตเลวร้ายลง

ในบรรดาสถาบันจัดอันดับหลักสามสถาบัน Standard & Poor's P และ Moody's มีสํานักงานใหญ่ในสหรัฐอเมริกาในขณะที่ฟิทช์มีสํานักงานใหญ่ในนิวยอร์กและลอนดอน ซึ่งทำให้เกิดความสงสัยว่าการตัดสินใจให้คะแนน 3 อันดับแรก เป็นการกระทำทางการเมืองต่อประเทศนอกยุโรปและอเมริกา พันธมิตรที่ไม่ใช่ยุโรปและอเมริกาเช่นประเทศบริกส์เคยเสนอให้จัดตั้งหน่วยงานจัดอันดับของตนเองเพื่อต่อสู้กับยักษ์ใหญ่ทั้งสาม จีน รัสเซียและอินเดียต่างก็ได้จัดตั้งหน่วยงานจัดอันดับของตนเอง แต่จนถึงขณะนี้พวกมันยังไม่ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางจากประชาคมระหว่างประเทศ

อย่างไรก็ตาม ด้วยเหตุนี้ หน่วยงานกํากับดูแลและผู้เข้าร่วมตลาดจึงพยายามปรับปรุงมาตรฐานและความโปร่งใสในการจัดอันดับความน่าเชื่อถือ

เกณฑ์การจัดอันดับความน่าเชื่อถือระดับสากล 3 ประการ

อันดับเครดิตจะถูกจำแนกตามอันดับที่แตกต่างกัน การจัดอันดับบางอย่างมุ่งเป้าไปที่หัวข้อและบางส่วนมุ่งเป้าไปที่หนี้เฉพาะ นอกจากนี้ ยังมีความแตกต่างระหว่างเรตติ้งระยะยาวกับเรตติ้งระยะสั้น

สำหรับการให้คะแนนหัวข้อ S & amp; การจัดอันดับระยะยาวและระยะสั้นของ P และ Fitch มุ่งเน้นไปที่ความเป็นไปได้ของการผิดนัดชำระหนี้ของเรื่องซึ่งหมายความว่าพวกเขาไม่สนใจมากเกินไปเกี่ยวกับความสูญเสียที่อาจเกิดขึ้นจากการผิดนัดชำระหนี้ อย่างไรก็ตาม การจัดอันดับหัวข้อระยะยาวของมูดี้ส์คํานึงถึงความเป็นไปได้ของการผิดสัญญาและระดับความเสียหายที่เกิดจากการผิดสัญญาในเวลาเดียวกัน อย่างไรก็ตาม การจัดอันดับเงินต้นระยะสั้นของมูดี้ส์มุ่งเน้นไปที่ความเป็นไปได้ของการผิดนัดชําระหนี้เท่านั้น

เมื่อพูดถึงการจัดอันดับหนี้ สถาบันจัดอันดับทั้ง 3 แห่งต่างให้ความสนใจกับอัตราการผิดนัดชำระหนี้และอัตราการขาดทุนจากการผิดนัดชำระหนี้ของพันธบัตรระยะยาว อย่างไรก็ตาม S & amp; การจัดอันดับหนี้ระยะสั้นของ P ได้แก่ อัตราการผิดนัดชำระหนี้และอัตราการขาดทุนจากการผิดนัดชำระหนี้ ขณะที่ Moody's และ Fitch เน้นเฉพาะอัตราการผิดนัดชำระหนี้พันธบัตร แต่ไม่ได้เน้นอัตราการขาดทุนมากนัก

S&amp； P ได้รับการจัดอันดับเครดิตระยะยาวในระดับ 10 ตั้งแต่ AAA ถึง D โดย BBB ขึ้นไปเป็นเกรดการลงทุน และ BBB และต่ำกว่าเป็นเกรดเก็งกำไร ฟิทช์และสแตนดาร์ดแอนด์พี; โดยอันดับเครดิตระยะยาวของ P ใกล้เคียงกัน เพียงแต่ระดับ D จะแบ่งเป็น DDD, DD และ D

อันดับความน่าเชื่อถือระยะยาวของมูดี้ส์ยังมี 9 ระดับ ตั้งแต่ AAA ถึง C สูงกว่า Baa เป็นเกรดการลงทุน และต่ํากว่า Baa เป็นเกรดเก็งกําไร เพื่อให้เห็นความแตกต่างของแต่ละเกรดได้ชัดเจนยิ่งขึ้นมูดี้ส์ยังเพิ่มเลข 1 ก่อนแต่ละระดับ 2. และ 3 เพื่อแยกแยะพวกเขา

แม้ว่าอันดับความน่าเชื่อถือระยะสั้นและอันดับความน่าเชื่อถือระยะยาวจะมีสัญลักษณ์ที่แตกต่างกัน แต่ก็มีความสัมพันธ์ระหว่างความเสี่ยงด้านเครดิตของพวกเขา หากบริษัทมีอันดับความน่าเชื่อถือระยะยาวต่ํา ความสามารถในการละลายระยะสั้นก็จะได้รับผลกระทบเช่นกัน

ข้อสงวนสิทธิ์: เนื้อหานี้มีไว้สำหรับข้อมูลทั่วไปเท่านั้นและไม่ใช่ (และไม่ควรถือว่าเป็น) คำแนะนำทางการเงินการลงทุนหรืออื่น ๆ ที่ควรพึ่งพา ความคิดเห็นใด ๆ ที่ให้ไว้ในเนื้อหาไม่ถือเป็นคำแนะนำของ EBC หรือผู้เขียนว่าการลงทุนหลักทรัพย์การซื้อขายหรือกลยุทธ์การลงทุนใด ๆ ที่เหมาะสมกับบุคคลใดบุคคลหนึ่ง